Οι προσπάθειες γύρω από το Νοσοκομείο Αγρινίου , δεν είναι απλά επίκαιρες, είναι τμήμα ενός πανεθνικού κινήματος για τη διάσωση της ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΓΕΙΑΣ. Από το Γενικό Πατησίων, τo Παναγία στη Θεσσαλονίκη, το Αγία Όλγα , μέχρι τα Ψυχιατρικά Νοσοκομεία . Κρατάμε δύο σημεία:
  1. Κρα­τή­θη­κε ένα κε­κτη­μέ­νο, η ιδέα του Συ­ντο­νι­στι­κού Σω­μα­τεί­ων-Φο­ρέ­ων που προ­έ­κυ­ψε στην προ­σπά­θεια να δοθεί συ­νέ­χεια στο κί­νη­μα των αγα­να­κτι­σμέ­νων , στην κα­τεύ­θυν­ση της ερ­γα­τι­κής πο­λι­τι­κής  και της μα­ζι­κής κι­νη­το­ποί­η­σης. Οι επι­τρο­πές αγώνα, τα συ­ντο­νι­στι­κά κτλ, έρ­χο­νται να αντι­με­τω­πί­σουν τη φυ­γο­μα­χία της συν­δι­κα­λι­στι­κής γρα­φειο­κρα­τί­ας και τον «θε­σμι­κό κρε­τι­νι­σμό» της Αρι­στε­ράς. Πα­ρό­τι κά­ποιοι από αυ­τούς που τώρα ομνύ­ουν στο συ­ντο­νι­στι­κό στην προη­γού­με­νη φάση ήταν από την άλλη πλευ­ρά , μη και  θι­χτεί ο θε­σμι­κός τους ρόλος , όλοι έχουν δι­καί­ω­μα στη με­τα­στρο­φή
  2.                          ΧΩΡΙΣ ΠΟ­ΛΙ­ΤΙ­ΚΟ ΣΧΕ­ΔΙΟ
 Όπως πάντα , μια καλή ιδέα , αυτή του Συ­ντο­νι­στι­κού , δεν αρκεί , αν δεν την νιώ­θεις κιό­λας. Οι δυ­νά­μεις του ΣΥ.ΡΙΖ. Α μπή­καν στην κα­μπά­νια για το Νο­σο­κο­μείο σπα­σμω­δι­κά, χωρίς κα­νέ­να σχέ­διο , καμία δια­δι­κα­σία μελών , χωρίς πραγ­μα­τι­κή πο­λι­τι­κή συμ­μα­χιών.
Μια τέ­τοιας εμ­βέ­λειας κα­μπά­νια το πρώτο που χρειά­ζε­ται για να κα­τα­λή­ξει στη μα­ζι­κή κι­νη­το­ποί­η­ση είναι  ένα μα­ζι­κό ερ­γα­τι­κό-λαι­κό δί­κτυο που θα κάνει με ορ­γα­νω­μέ­νο τρόπο τις ζυ­μώ­σεις στη βάση των κλά­δων και τη γει­το­νιά. Αυτός ήταν κα­ταρ­χήν ο ρόλος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Να συ­γκρο­τή­σει απευ­θυ­νό­με­νος στα μέλη  της Ο.Μ, μια ομάδα πο­λι­τι­κής κρού­σης που θα δη­μιουρ­γή­σει κλίμα συμ­με­το­χής των Φο­ρέ­ων και του κό­σμου στη μα­ζι­κή κι­νη­το­ποί­η­ση. Οι σύ­ντρο­φοι του ΣΥ.ΡΙΖ.Α, εκλεγ­μέ­να στε­λέ­χη μας, προ­τί­μη­σαν σαν πο­λι­τι­κό εταί­ρο το ΔΙ­ΚΑΙΩ­ΜΑ ΣΤΗ ΖΩΗ . Πρό­κει­ται για μια μό­νι­μη συ­γκρό­τη­ση, για πο­λι­τι­κές ομά­δες και προ­σω­πι­κές επι­διώ­ξεις , κα­θό­λα θε­μι­τές ,αλλά σί­γου­ρα δεν πρό­κει­ται για τα κι­νή­μα­τα της πόλης , όπως αυ­το­προσ­διο­ρί­ζο­νται.

Με αυτές τις συμ­μα­χί­ες επι­τυγ­χά­νε­ται η μα­ζι­κό­τη­τα της κι­νη­το­ποί­η­σης ή η πο­λι­τι­κή ανά­πτυ­ξη της Αρι­στε­ράς;
 Οι ερ­γα­ζό­με­νοι έχουν ακόμα του­λά­χι­στον , όρ­γα­να άμυ­νας και έκ­φρα­σης. Τα συν­δι­κά­τα και τα κόμ­μα­τα της Αρι­στε­ράς έχουν  βα­θιές ρίζες στην κοι­νω­νία και κα­νέ­νας σύλ­λο­γος δεν μπο­ρεί να τα υπο­κα­τα­στή­σει. Χρειά­ζο­νται τε­κτο­νι­κές κοι­νω­νι­κές αλ­λα­γές για να είναι εφι­κτά και χρή­σι­μα όρ­γα­να πα­ράλ­λη­λα προς το συν­δι­κα­λι­στι­κό δί­κτυο.
Το όποιο συν­δι­κα­λι­στι­κό δί­κτυο , η μα­ζι­κή αρι­στε­ρά και το κοι­νω­νι­κό της ακρο­α­τή­ριο έπρε­πε να είναι η κα­τεύ­θυν­ση των συ­ντρό­φων που με­τεί­χαν από την πλευ­ρά του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
Το κά­λε­σμα για συ­ντο­νι­σμό  θα έπρε­πε να γίνει στο όνομα κά­ποιων σω­μα­τεί­ων που ελέγ­χου­με και όχι στο όνομα ενός συλ­λό­γου χωρίς κοι­νω­νι­κή γεί­ω­ση. Και την ίδια στιγ­μή γκρι­νιά­ζουν τα στε­λέ­χη γιατί δεν κι­νη­το­ποιού­νται τα μέλη (που οι ίδιοι ενέ­τα­ξαν). Πώς να δρα­στη­ριο­ποι­η­θούν όταν παίρ­νε­ται μια πρω­το­βου­λία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α  στην οποία δεν προ­βλέ­πε­ται καμία συμ­με­το­χή για τους ίδιους;

ΚΕΝΟ ΠΟ­ΛΙ­ΤΙ­ΚΗΣ ΕΚΡ­ΠΟ­ΣΩ­ΠΗ­ΣΗΣ ΤΩΝ ΕΡ­ΓΑ­ΖΟ­ΜΈ­ΝΩΝ.

Η κα­τάρ­ρευ­ση του συν­δι­κα­λι­στι­κού κι­νή­μα­τος κα­θι­στά απα­ραί­τη­τη την ανα­ζή­τη­ση συμ­μα­χιών με άλ­λους κλά­δους , με την το­πι­κή κοι­νω­νία  ,  τη διευ­κό­λυν­ση με κάθε τρόπο της έκ­φρα­σης της λαϊ­κής οργής.  Χωρίς να υπο­τι­μού­με την αξία του υπαρ­κτού συν­δι­κα­λι­στι­κού δι­κτύ­ου, κύρια στη μα­ζι­κή κι­νη­το­ποί­η­ση, τα συν­δι­κά­τα αν­θούν την εποχή της απα­σχό­λη­σης και όχι της μα­ζι­κής ανερ­γί­ας. Ιδίως την εποχή της οι­κο­νο­μι­κής κρί­σης οι γρα­φειο­κρά­τες συν­δι­κα­λι­στές δεν μπο­ρούν να πα­τούν πλέον και στη βάρκα της ερ­γο­δο­σί­ας και σε αυτή των ερ­γα­τι­κών συμ­φε­ρό­ντων. Οι κα­πι­τα­λι­στές δεν δια­πραγ­μα­τεύ­ο­νται, οπότε οι  γρα­φειο­κρά­τες λίγα έχουν να προ­σφέ­ρουν πέραν του πυ­ρο­σβε­στι­κού τους ρόλου. Η ερ­γα­τι­κή τάξη είναι βέ­βαια πα­ντού , δια­βρώ­νει κάθε κοι­νω­νι­κή εκ­δή­λω­ση , προ­ω­θεί το πρό­γραμ­μά της με κάθε δυ­να­τό τρόπο. Οι ίδιες οι πλα­τεί­ες κα­τέ­δει­ξαν την ύπαρ­ξη ενός συλ­λο­γι­κού εγκε­φά­λου του κι­νή­μα­τος  που σχε­δί­α­σε μά­λι­στα σε ανώ­τε­ρο επί­πε­δο από τα κομ­μα­τι­κά επι­τε­λεία. Όσο ση­μα­ντι­κός είναι ο ρόλος του αυ­θόρ­μη­του ( το ίδιο το Συ­ντο­νι­στι­κό σαν ιδέα προ­ήλ­θε από τη συ­νεν­νό­η­ση αγω­νι­στών και μελών του Δ.Σ του Συλ­λό­γου Διδασκόντων Αγρι­νί­ου –Θέρ­μου στα πλαί­σια των Αγα­να­κτι­σμέ­νων) , άλλο τόσο απα­ραί­τη­τη είναι η πο­λι­τι­κή και το σχέ­διο. Και τα δύο πρέ­πει να είναι ορ­γα­νι­κά δε­μέ­να με το συ­νο­λι­κό­τε­ρο σχέ­διο  «για την πο­λι­τι­κή νί­κη-για την Κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς»!!


ΚΙ­ΝΗ­ΜΑ­ΤΙ­ΣΜΟΣ : Η ΑΡ­ΝΗ­ΣΗ ΤΗΣ ΠΟ­ΛΙ­ΤΙ­ΚΗΣ ΜΕ ΠΟ­ΛΙ­ΤΙ­ΚΟ ΤΡΟΠΟ

Ο κι­νη­μα­τι­σμός που δεν παίρ­νει θέση στα κε­ντρι­κά επί­δι­κα της κοι­νω­νί­ας , τα πο­λι­τι­κά επί­δι­κα ,κα­λύ­πτει πλέον ένα φάσμα από  αντιε­ξου­σια­στές έως και την κα­μου­φλα­ρι­σμέ­νη ακρο­δε­ξιά ή τμή­μα­τα της κρα­τι­κής γρα­φειο­κρα­τί­ας που ανα­ζη­τούν ρό­λους σπε­κου­λά­ρο­ντας στα μνη­μο­νια­κά δεινά,  χωρίς συ­νέ­πεια λόγων και έργων. Είναι ένας δε­ξιός κι­νη­μα­τι­σμός , ανθεί όσο αδύ­να­μο είναι το Ενιαίο Μέ­τω­πο των ερ­γα­το­λαι­κών κομ­μά­των. Όσο η ΣΥ­ΠΑ­ΡΑ­ΤΑ­ΞΗ ΤΗΣ ΑΡΙ­ΣΤΕ­ΡΑΣ δεν γί­νε­ται πο­λι­τι­κό σχέ­διο ικα­νών δυ­νά­με­ων , τόσο θα ενι­σχύ­ο­νται οι πο­λι­τι­κές της απο­σύν­θε­σης . Από την ίδια μας την εμπει­ρία από όσες κι­νη­το­ποι­ή­σεις έχου­με με­τά­σχει είναι ότι χρειά­ζε­ται  ορ­γα­νω­μέ­νη , με επι­χει­ρή­μα­τα , δυ­να­μι­κή αντι­νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη συ­ζή­τη­ση με τον κόσμο. Η σύν­δε­ση της διά­λυ­σης της Δη­μό­σιας Υγεί­ας που βιώ­νει ο κό­σμος   με το Μνη­μο­νια­κό κα­θε­στώς, τις πο­λι­τι­κές δυ­νά­μεις που το στη­ρί­ζουν και την κα­πι­τα­λι­στι­κή κρίση είναι κρι­σι­μό­τα­τη πα­ρά­με­τρος . Το πραγ­μα­τι­κό δίλ­λη­μα της επο­χής μας προ­κύ­πτει σε κάθε κοι­νω­νι­κή αντι­πα­ρά­θε­ση :  Η ανα­τρο­πή του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού που δεν είναι άλλος από τον κα­πι­τα­λι­σμό της επο­χής μας ή η συ­ντρι­πτι­κό­τε­ρη ήττα του κι­νή­μα­τος από τη Χού­ντα και μετά. Δεν έπεσε στην αντί­λη­ψή μας καμία σο­βα­ρή εκλαϊ­κευ­μέ­νη προ­σέγ­γι­ση προς τους Αγρι­νιώ­τες από τους διορ­γα­νω­τές.

                    ΑΝΑ­ΓΚΗ  ΑΝΑ­ΓΈΝ­ΝΗ­ΣΗΣ ΤΟΥ Σ.Ε.Ν.Α

Η  ση­μα­ντι­κό­τε­ρη πα­θο­γέ­νεια η συ­γκρό­τη­ση στο ίδιο το Νο­σο­κο­μείο. Στον τομέα Υγεί­ας δη­λώ­θη­κε ότι με­τέ­χου­με στη αρ­χι­κή μο­το­πο­ρεία επει­δή με­τέ­χει μάλ­λον ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α… και τέλος... Η επι­τρο­πή Υγεί­ας θα μπο­ρού­σε να παί­ξει ηγε­τι­κό ρόλο στην κα­μπά­νια. Ακόμα και αν ο συ­σχε­τι­σμός στο Δ.Σ είναι αρ­νη­τι­κός , οι σύ­ντρο­φοι του ΣΥ.ΡΙΖ.Α μαζί με ανέ­ντα­χτους έπρε­πε να συ­στή­σουν επι­τρο­πή βάσης. Τα τε­λευ­ταία απο­τε­λέ­σμα­τα στον Ια­τρι­κό Σύλ­λο­γο δεί­χνουν ότι μια κου­τα­λιά πίσσα , κα­τα­στρέ­φει ένα τόνο μέλι. Η μη λει­τουρ­γία πα­ρά­τα­ξης , αλλά μια πρω­το­φα­νής δια­δι­κα­σία αυ­το­διο­ρι­σμού, η έλ­λει­ψη δη­μο­κρα­τί­ας και συλ­λο­γι­κό­τη­τας μπο­ρούν να βλά­ψουν μια ολό­κλη­ρη δυ­να­μι­κή ανα­τρο­πής και να οδη­γούν σε απο­στα­σιο­ποί­η­ση πο­λύ­τι­μους συ­ντρό­φους .
Η κα­μπά­νια για το Νο­σο­κο­μείο μπο­ρού­σε να ομο­γε­νο­ποι­ή­σει τα μέλη του ΣΥ.ΡΙΖ.Α στο χώρο δου­λειάς με στόχο την ανα­τρο­πή των συ­σχε­τι­σμών στο Σω­μα­τείο και μια ισχυ­ρή πα­ρά­τα­ξη του Μ.Ε.Τ.Α στο Νο­σο­κο­μείο Αγρι­νί­ου. Η πα­ρά­τα­ξη χρειά­ζε­ται συ­γκρό­τη­ση, συ­στη­μα­τι­κή δια­κί­νη­ση των υλι­κών του ΜΕΤΑ  Υγειο­νο­μι­κών , τη στα­δια­κή ανά­δει­ξη στε­λε­χών.
Οι σύ­ντρο­φοι όμως που έσπευ­σαν να εκ­προ­σω­πή­σουν τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α στην ΕΛΜΕ, στο ‘ΔΙ­ΚΑΙΩ­ΜΑ ΣΤΗ ΖΩΗ» , με γραμ­μή «άρες –μάρες –κου­κου­νά­ρες», προ­σα­να­το­λί­στη­καν σε  μια συ­στη­μα­τι­κή συ­νερ­γα­σία με αφε­ρέγ­γυ­ες ομά­δες, με αντα­γω­νι­στι­κό προς τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α πο­λι­τι­κό σχέ­διο. Έκλει­σαν τις πραγ­μα­τι­κές δυ­να­τό­τη­τες που έχου­με πλέον να ηγη­θεί ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α της πο­λι­τι­κής και κοι­νω­νι­κής αντι­πο­λί­τευ­σης.
Οι βά­σεις επι­τυ­χη­μέ­νων κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων στο μέλ­λον , με πραγ­μα­τι­κό τον παλ­λαϊ­κό χα­ρα­κτή­ρα και με πο­λι­τι­κό απο­τέ­λε­σμα την συ­μπα­ρά­τα­ξη της αρι­στε­ράς, είναι η συ­γκρό­τη­ση των δυ­νά­με­ων του ΣΥ.ΡΙΖ.Α και η ξε­κά­θα­ρη από­φα­ση να τους ανα­τρέ­ψου­με …τα υπό­λοι­πα βρί­σκο­νται. Η ΓΕ­ΝΙ­ΚΗ ΑΠΕΡ­ΓΙΑ που βρί­σκε­ται μπρο­στά μας (27/11) μπο­ρεί να είναι μια ευ­και­ρία για συ­σπεί­ρω­ση της ορ­γα­νω­μέ­νης αρι­στε­ράς και πραγ­μα­τι­κό, μα­ζι­κό και με συμ­με­το­χή συ­ντο­νι­σμό σω­μα­τεί­ων.

 ΚΟΚ­ΚΙ­ΝΟ ΔΙ­ΚΤΥΟ στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ΑΓΡΙ­ΝΙΟΥ

ΥΓ.
Χαι­ρε­τί­ζου­με τις κι­νη­το­ποι­ή­σεις στο χώρο των μα­θη­τών και της νε­ο­λαί­ας, είναι θε­τι­κά τα μη­νύ­μα­τα από τις πρώ­τες μα­θη­τι­κές κα­τα­λή­ψεις.
Οι μα­θη­τές πρέ­πει να βγουν επει­γό­ντως στους δρό­μους!!
Να ανοί­ξει η νε­ο­λαία το δρόμο της ανα­τρο­πής !!
Κάτω τα χέρια από τους διω­κό­με­νους μα­θη­τές!!
Έξω οι ασφα­λί­τες από Α.Ε.Ι-Τ.Ε.Ι-Σχο­λεία!!