Με αφορμή την απεργία 18/10: Δεν τραβάει ο κόσμος ή στραβά αρμενίζουμε;

 

 

Μέσα απο τις συζητήσεις των συντρόφων,των συναδέλφων, βγαίνουν συνήθως τα ζητήματα που απασχολούν τον κόσμο της Αριστεράς και της αντίστασης ευρύτερα.

Ολοι καταρχήν μετρούσαν το μέγεθος των συγκεντρώσεων σε σχέση με την 26^η Σεπτέμβρη.Πολλοί δίκαια αναρωτιούνται,δεν έπρεπε να βουλιάξει η Ελλάδα απο διαδηλωτές?Δεν έπρεπε να γίνει παλλαικός ξεσηκωμός?

Θα επιχειρήσω μια απάντηση απαριθμώντας τις κύριες για εμένα αιτίες.

1)Βαραίνουν πάνω στο ηθικό και την αγωνιστικότητα οι ήττες της προηγούμενης περιόδου.Γιατι όσοι φίλοι μας ονειρεύονται την κυβερνητική εξουσία μέσα απο «ώριμα» φρούτα και «κοινοβουλευτικές υπευθυνότητες»,ξεχνούν οτι καθε μέρα που περνάει η εργατική τάξη χάνει πόντους στον κοινωνικό ανταγωνισμό.Ας μην ξεχάσουμε τη νέα κρατική δολοφονία μέλους του ΠΑΜΕ απο χημικά στην τελευταία πανεργατική.Η εργατική τάξη στο σύνολο της και η κοινωνική βάση της Αριστεράς δέχονται οικονομικό και ηθικό εξανδραποδισμό στο όνομα του χρέους.

Η νέα άνοδος του κινήματος πέρα απο τις απώλειες ,κουβαλάει και τις συλλογικές επεξεργασίες των εργαζομένων,τα συμπεράσματά τους για το πως τελικά θα βγούμε απο αυτο τον ακρωτηριασμό της μιας 24ωρης το μήνα.Πολλοι μπορεί να εκπλαγούν απο το ένστικτο αυτοσυντήρησης του λαού μας.Η εξέγερση θα ξαναμοιράσει την πολιτική τράπουλα,αν εχει τα πολιτικοκοινωνικά χαρακτηριστικά τα γόνιμα,αυτο που λέγαμε εργατικό Δεκέμβρη.

 

Ο ρόλος της πρωτοπορίας -κυβερνητισμός-οραματικό έλλειμα

2)Η βασικότερη για εμένα τουλάχιστον αιτία εχει να κάνει με τα ξεκαθαρίσματα,την αποφασιστικότητα,την «ιστορική απαισιοδοξία» ή την ορμή, του αγωνιστικού πυρήνα της εργατικής τάξης.Αυτο το τμήμα δεν είναι βέβαιο για το που πάει και για το πως πάμε εκει και μεταδίδεται στο σύνολο των εργαζομένων η «αδράνεια».Γιατι ετσι λειτουργούν τα πράγματα.Πρώτα αυτο που λέμε «πρωτοπορία» κινείται με αποφασιστικότητα,δίνει την κατεύθυνση και μετα ακολουθούν τα υπόλοιπα τμήματα της τάξης (για μια σειρά λόγους που καθορίζουν την ανάπτυξη  της ταξικής συνείδησης των καταπιεζόμενων στον καπιταλισμό.).Το μέγεθος της αγωνιστικής πρωτοπορίας ποικίλει,αλλα  και υπάρχει και συγκροτεί τη ραχοκοκαλιά των δύο αριστερών κομμάτων ΣΥ.ΡΙΖ.Α-ΚΚΕ –το βασικό συνδικαλισμένο τμήμα-νεολαία που πολιτικοποιείται σε συνθήκες κρίσης και αναζητά νέα μέσα και νέα στρατηγική.Αυτό το τμήμα,η αιχμή του στρατού της εργασίας ,δεν διαθέτει  προσανατολισμό ανατροπής του νεοφιλελευθερισμού,ούτε και οραματικά εξοπλίζεται με τις δικές του σοσιαλιστικές αφηγήσεις..Η αναφορά στο σοσιαλισμό,(που απαλήφτηκε απο τις δηλώσεις στη ΔΕΘ, και απο την ομιλία Τσίπρα στη Νίκαια) είναι κρισιμότατο στοιχείο φυσιογνωμίας και προκύπτουν απο αυτη πολιτικά καθήκοντα.Αν απέναντι στην πιο άγρια κρίση του καπιταλισμού, η Αριστερά αντιπροτείνει την «αλληλεγγύη»,τη «δημοκρατική ανασυγκρότηση της αστυνομίας» και τα εθνικά σύμφωνα με τους εφοπλιστές ,υιοθετεί δηλ.σοσιαλδημοκρατικές θέσεις ,αναιρεί την ίδια της την ύπαρξη.Αν υπήρχαν τέτοιοι δρόμοι,συνδιαλλαγής με το κεφάλαιο και τους δανειστές θα τους περπάταγε ο Γιωργάκης ή ο Βενιζέλος.Η δε εμμονή του ΚΚΕ στον αν(υπαρκτο),όπου μια μέρα όλα τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΣΕ έγιναν ιδιώτες καπιταλιστές,η εμμονή στον σταλινισμό στην θεωρία και την πράξη ,δεν μπορεί να εμπνεύσει σε μαζική κλίμακα μια αναγέννηση της Αριστεράς.

 

 

3)Τρίτη παράμετρος που πρέπει πλέον να λαμβάνεται υπόψην όσον αφορά την προσέλευση  στις διαδηλώσεις είναι η αγριότητα και ο αδίστακτος χαρακτήρας της καταστολής.Μπορεί στο Αγρίνιο να μην αντιμετωπίζουμε τέτοιο θέμα ,αλλα η πλατεία Συντάγματος γίνεται καθε φορά πεδίο μάχης ,γιατι το καθεστώς θέλει να αποφύγει την εικόνα του πλήθους έξω απο το ναό της αστικής Δημοκρατίας ,να κράζει και να μουντζώνει τους πατέρες του έθνους.Η Αριστερά ριζοσπαστική,αντικαπιταλιστική,ορθόδοξη σταλινική, έχει καμία ευθύνη να προστατεύσει τον κόσμο που καλεί να διαδηλώσει?Η δε παράμετρος των φασιστών βάζει ακόμα πιο έντονα θέματα αυτοάμυνας.Το αντιλήφτηκαν τα φασιστοειδή που καταδίωξε μεγαλόψυχα η περιφρούρηση της Κίνησης Απελάστε τον Ρατσισμό και της Δ.Ε.Α στο αντιρατσιστικό φεστιβάλ που οργάνωσαν στον Κολωνό,το 6^ο στη σειρά.
 

 

Εχουμε περάσει απο το Μνημόνιο και μετα ,σε μια καινούργια φάση ,το «καθεστώς έκτακτης ανάγκης» όπου η κρατική βία και η αποσιώπηση απο τα μέσα, είναι βασικά εργαλεία του αντιπάλου.Το κίνημα εχει δώσει και κερδίσει τέτοιες μάχες.Η μετεμφυλιακή τρομοκρατία έσπασε στην τρίμηνη απεργία των Ιουλιανών και στις οδομαχίες χιλιάδων λαού με αιτήματα «ΕΞΩ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ» ,ΚΑΤΩ Η ΜΟΝΑΡΧΙΑ».Ο φόβος του χωροφύλακα μετα τη χούντα, έσπασε απο τους οικοδόμους στις απεργίες και συγκρούσεις του 76 και του78.

 ΑΓΩΝΕΣ-ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ-ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ,ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΩΘΕΣΜΙΚΉ ΑΝΑΤΡΟΠΗ της Κυβερνησης και της Τροικας εσωτ.και της Τρόικας εξωτ.

 

Η πολιτική του ΚΚΕ  και του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να διαφέρουν σε πολλά (γιαυτο άλλωστε η Δ.Ε.Α συμμετέχει απο την πρώτη στιγμή στον ΣΥΡΙΖΑ) ,αλλα έχουν ενα βασικό κοινό.Εφαρμόζουν μια τακτική πολέμου θέσεων,σταδιακής και θεσμικής αντιπαράθεσης ,με έμφαση στην κοινοβουλευτική φθορά του αντιπάλου και στην πολιτικη κεφαλαιοποίηση της οργής του κόσμου.Παρότι συζητιέται,δεν υποστηρίζεται ανοικτά και με οτι συμμαχίες και προετοιμασία προυποθέτει, μια ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ.Αυτη η τακτική σε μια άλλη περίοδο θα περπάταγε για τους ριζοσπάστες φίλους μας.Στη σημερινή όμως καταιγιστική επίθεση του κεφαλαίου ο «ροκοκό ριζοσπαστισμός» φτάνει να σε εκθέτει στα μάτια του κόσμου αντι να σου εξασφαλίζει μεγάλα ακροατήρια.
    Ο κόσμος της εργασίας εχει χάσει το 40% του εισοδήματος του,απολύεται ή ζεί υπο το φάσμα της απόλυσης,έχασε σε τρία χρόνια τα ασφαλιστικά,εργασιακά,προνοιακά του κεκτημένα.Χρειάζεται πολιτικό εργαλείο υπεράσπισης του βιοτικού του επιπέδου.Τα λόγια δεν αρκούν,χρειάζονται πράξεις που να δηλώνουν απο μόνες τους την ταξική μεροληψία της Αριστεράς υπερ των πολλών.Τί υπεύθυνη αντιπολίτευση να κάνεις σε ενα νοσοκομείο που κλείνει?Στη Χαλυβουργία τί εφαρμογή θα είχε το « θα τους ταράξουμε  στη νομιμότητα»?Ο κυβερνητισμός σε αυτο συνίσταται.Αντιλαμβανεται τη σύγκρουση κυρίως μέσω επερωτήσεων και σε καμία περίπτωση δεν αμφισβητεί την αστική νομιμότητα.Κυβέρνηση της Αριστεράς δεν εχει υπάρξει ,ούτε και θα υπάρξει χωρίς κοινωνικές ανατροπές (νίκες για τους εργάτες), ούτε και θα επιβιώσει αν δεν εκλαμβάνεται σαν μεταβατικό αίτημα και οχι σαν στρατηγκός στόχος.Η Κυβέρνηση της Αριστεράς θα είναι ενα ταξικό εκρεμές,θα δέχεται και την πίεση του κόσμου της ,να υλοποιήσει το πρόγραμμά της,αλλα και των καπιταλιστών και του κράτους τους να σεβαστεί τα όσια και τα ιερά της αστικής τάξης.Πόσο αφελής πρέπει να είσαι ώστε να πιστεύεις οτι η πιο άγρια νεοφιλελεύθερη κομπανία, θα παραδώσει αμαχητί τα κεκτημένα της.Πρέπει να φροντίσουμε να γύρει το εκρεμές προς τη διεύρυνση των δικαιωμάτων,την αποκατάσταση του εισοδήματος,κρατικοποιήσεις,εργατικό-κοινωνικό έλεγχο,  φορολόγηση του σωρρευμένου πλούτου ,σαν τα πρώτα βήματα του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού της κοινωνίας.Αυτο είναι και το πραγματικό διακύβευμα της διαδικασίας προς το συνέδριο και τον ενιαίο ομοσπονδιακό φορέα.Τι ΣΥ.ΡΙΖ.Α θέλουμε,τί κόμμα μπορεί να εκφράσει πολιτικά και οργανωτικά τα εργατολαικά στρώματα μετα την κατάρρευση των αστικών κομμάτων.Τί κόμμα επιβάλουν οι ανάγκες του κόσμου μας ,άμεσα και στρατηγικά.

Mέλιος Π., ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Αγρινίου