"ΤΟΠΟΣ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΛΗΘΗΣ" του Γεώργιου Γεωργίου
Για το άρθρο του σ. ΓΙΏΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΊΟΥ , μέλους της Ο.Μ ΣΥ.ΡΙΖ.Α ΑΓΡΙΝΙΟΥ
Κοινοποιώ το κείμενο του σ. Γιώργου Γεωργίου , γιατί ανοίγει μια απαραίτητη συζήτηση πάνω στη φύση του ελληνικού κράτους που αποτυπώνεται στα ονόματα δρόμων , σε μνημεία "μεγάλων ευεργετών" - επιτυχημένων φοροφυγάδων, σημερινών παραγόντων της οικονομικής ζωής που ενώ πουλούσαν πετρέλαιο για πολεμική χρήση στους Τούρκους το 74 , κάνουν γενναίες δωρεές στην Ελληνική Αστυνομία ( π.χ Λάτσης ) , μεγάλους ευεργέτες -τσιφλικάδες που δώρησαν στο Δημόσιο γραμμάρια του αίματος των κολίγων τους.
Ακόμα και εδώ στην τοπική μας ιστορία , ο Βαρνακιώτης , συνεργάτης και συμπολεμιστής των Τούρκων στην πολιορκία το Μεσολογγίου , είναι καταγραμμένος ως αγωνιστής του 21. Οι συντοπίτες του που ξέραν ότι με τον ιδιωτικό του στρατό υπηρέτησε τους Οθωμανούς , ξέχωσαν τα λείψανά του πάνω από μία φορά....
Το ελληνικό κράτος λοιπόν , κράτος - απόγονος κοντζαμπάσηδων και ταγματασφαλιτών , των 40 υπουργών της Χούντας που αθωώθηκαν στις δίκες της Χαλκίδας , των Εσατζήδων που συνέχισαν την καριέρα τους στα ΜΑΤ , στην υπηρεσία του Ανδρεάδη και των τζακιών της Χούντας που εξασφάλισε στο ελληνικού .κεφαλαίου την υψηλότερη κερδοφορία στην ιστορία του.
Ο ΓΚΟΥΡΟΎ ΤΟΥ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΎ Ανδριανόπουλος , γόνος στρατηγού ταγματασφαλιτών. Ο Παπαδόγκονας επικεφαλής των Ταγματαλητών και προσωπικός τοπάρχης του Χίτλερ στην Ελλάδα. Ο Παπακωνσταντίνου που πήρε τα κοιτάσματα λιγνίτη στην Πτολεμαίδα , με μια υπογραφή του Τσολάκογλου και τα ξαναγόρασε ο Καραμανλής το 53 , μόλις αθωώθηκε από αυτό το"κράτος δικαίου".
Αυτό το κράτος που κατάγεται από τους δολοφόνους του Ρήγα του Βελεστινλή , την Ελληνική Εκκλησία ,( την αποτελεσματικότερη μηχανή φοροαπαλλαγής εφοπλιστών στον κόσμο). Ακόμα ορκίζουν τις ελληνικές κυβερνήσεις ( ο όρκος τιμής απέναντι στο λαό , δεν αρκει , χρειάζεται ο όρκος στα κέντρα της εξουσίας του πλούτου , των φοροεισπρακτόρων του Σουλτάνου .
Το κράτος των ταγματασφαλιτών που η "ελληνική" πολιτεία τους έκοψε και σύνταξη , αυτό το κράτος της 7ετούς σκλαβιάς στο κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό , αυτό το κράτος που διεκδικεί τη "συνέχειά" του Μνημονιακού πραξικοπήματος του πλούτου , σε βάρος των εργατών και του έθνους των εργαζόμενων τάξεων ( στο όνομα της συνέχειας του κράτους ). Αυτό το κράτος και τους διεθνείς πάτρονες του , έχουμε απέναντί μας. Με τους δικαστές του , με τη λυκοσυμμορία της αστυνομίας , το επιχειρηματικό λοκ-αουτ , το τραπεζικό bank-run , τη νέα ρατσιστική εκστρατεία της Δεξιάς. Η ΛΑΙΚΙΣΤΙΚΉ ΔΕΞΙΆ ΑΝΤΙΠΟΛΊΤΕΥΣΗ ΈΚΑΝΕ ΤΗΝ ΠΡΏΤΗ ΤΗΣ ΜΑΖΙΚΗ ΕΜΦΆΝΙΣΗ ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΊΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΊΑ ΕΝΆΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΑΓΩΝΙΖΌΜΕΝΕΣ ΣΚΟΥΡΙΈΣ
Στη σωστή κατεύθυνση ο ιστορικός ρεβανσισμός του σ.Γεωργίου. Να ξαναγράψουμε την Ιστορία σαν νικητές. Πρώτο βήμα να αποτίσουμε φόρο τιμής στους αγωνιστές που αρνούνταν να εξομολογηθούν τις ¨αμαρτίες "τους ΛΊΓΟ ΠΡΊΝ ΤΟ ΑΠΌΣΠΑΣΜΑ και κραύγαζαν μπροστά στα ντουφέκια των ναζιστών
ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΑΜ-ΕΛΑΣ !! ΖΗΤΩ ΤΟ Κ.Κ.Ε !! ΖΗΤΩ Η ΔΙΕΘΝΗΣ !!
Υ.Γ
Η προσωποπαγής εικόνα της παράταξης που οφείλει την ύπαρξή της στο ΣΥ.ΡΙΖικό πολιτικό και κοινωνικό ρεύμα , μόνο κακό κάνει. Όλοι επιτέλους ξέρουμε ποιος είναι επικεφαλής της παράταξης .Άμα συνεχιστεί για πολύ ακόμα αυτό, θα πλησιάσουμε τα όρια του ανέκδοτου.
Αφήστε 100 ΛΟΥΛΟΎΔΙΑ ΝΑ ΑΝΘΊΣΟΥΝ !!!
Αντί να προβάλλουμε και να στηρίξουμε, ένα φέρελπες στέλεχος παράταξης και κόμματος ,( σενάριο που έχει επαναληφτεί πολλάκις ) , επαναλαμβάνουμε για χιλιοστή φορά , ακόμα και πάνω από το κείμενο , όχι ποιος είναι ο συγγραφέας και βέβαια η πολιτική - παραταξιακή του επιλογή , αλλά ποιος είναι ο επικεφαλής της Δημοτικής Παράταξης ...η φιλοδοξία δεν είναι απλά θεμιτή, μπορεί να γίνει καύσιμο για σημαντικά πολιτικά και κοινωνικά εγχειρήματα. Μόνον όμως στα πλαίσια ενός ευρύτερου πολιτικού σχεδίου ...αλλιώς παραμένει φιλοδοξία που λίγο απέχει , στις σημερινές συνθήκες του νεοφιλελευθερισμού , από τον ρόλο του εκμαυλιστή και όχι του υπηρέτη των πολλών και της τοπικής κοινωνίας.
Μέλιος Παντελής Ο.Μ ΣΥ.ΡΙΖ.Α
ΚΟΚΚΙΝΟ ΔΙΚΤΥΟ στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α
‘’Τόπος μνήμης και λήθης’’
Στην ακολουθία του πολέμου, η Αιτωλοακαρνανία και ειδικώς το Αγρίνιο, αποτέλεσαν πεδίο οξυμένων συγκρούσεων και πολεμικών καταστροφών. Η κορύφωση της έντασης απαντάται, περί το 1943, με την εφαρμογή εξόχως σκληρών μέτρων καταστολής και βίας από την πλευρά των Γερμανών κατακτητών υπό την πιο ακραία μορφή, δράση της ειδικής μονάδας καταστολών ‘’ΕΝΤΕΛ ΒΑΪΣ’’ και με την αμέριστη συμπαράσταση και συμπαράταξη του τάγματος ασφαλείας. Το τελευταίο, εμφανίστηκε στο Αγρίνιο την 22α Φεβρουαρίου του 1944 υπό την αρχή του Άγγελου Κέντρου και υπό διοικητή τον Γεώργιο Τολιόπουλο. Αιτιολογικό, σημείο της συντονισμένης δράσης των κατακτητών και των δοσίλογων στην ευρύτερη περιοχή ήταν η σημασία που αυτή είχε εν σχέσει με το στρατιωτικό και πολιτικό σχεδιασμό, με επίδικο την επανάκτηση στρατηγικών σημείων, προς τη Νότια Ελλάδα. Έτερο στοιχείο, της οξύτητας της πολεμικής, που ανεπτύσσετο από τους ναζί ήταν και η αγαστή ισχυρής δυναμικής αντιστασιακή δράση, στην περιοχή με επίκεντρο τη δράση του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.
Απότοκο των συγκρούσεων και των κατασταλτικών μέσων, ήταν η άρρηκτη σχέση στην καθημερινή ζωή της πόλης με βιαιότητες που εξελίξει του 1944 αύξαναν με τρόπο ραγδαίο και καταιγιστικό. Δηλωτικό της ιστορικής πραγματικότητας του συγκεκριμένου χωροχρόνου είναι ότι το 30% των χωριών της Αιτωλοακαρνανίας κατεστράφησαν, υπήρξαν μαζικές δολοφονίες και λεηλασίες, εν πολλοίς πολιτών που εμπλέκοντο καθ’ οιονδήποτε με τον ΕΛΑΣ. Η πληθώρα των ανθρωποκτόνων μέτρων, ήταν υπό το ένδυμα των αντιποίνων.
Ειδεχθέστερη και από πλευράς μεγέθους, κορυφαία υπήρξε η εκτέλεση 120 ανθρώπων από το Αγρίνιο, πέριξ αυτού αλλά και από την Κρυοπηγή Πρέβεζας στο Αγρίνιο στις 14 Απριλίου 1948, την ημέρα της Μεγάλης Παρασκευής, από Γερμανούς πρωτοστατούντων ,όμως, των ταγματασφαλιστών. Υπήρξαν και άλλες εκτελέσεις όπως αυτή 11 πατριωτών στη Μεγάλη Χώρα Αγρινίου και 59 ακόμη στα Καλύβια Αγρινίου στις 31 Ιουλίου 1949. Επιστέγασμα, τέτοιας υφής εγκλημάτων ήταν και η δολοφονία των Δημάδη και Ανδρεοπούλου στις 31 Αυγούστου 1944. Εν τέλει, οι ναζί κατά την υποχώρησή τους χρησιμοποίησαν, το τάγμα ασφαλείας, ως οπισθοφυλακή αλλά και δύναμη κρούσης του ΕΛΑΣ, που εβρίσκετο στα όρια του Αγρινίου αλλά και εντός αυτού.
Η ανάδειξη της παρελθούσας ιστορικής πραγματικότητας, νοηματοδοτεί το ανασκάλεμα της ιστορίας κινητοποιώντας το κοινωνικό σύνολο, που έρχεται σε επαφή με αυτή. Συγκεκριμένως, η τοπική ιστορία, της περιοχής του Αγρινίου, είναι αδήριτη ανάγκη να καταστεί γνωστή και να αποτελέσει, πυξίδα σε μία περίοδο κατά την οποία το τέρας του φασισμού και του νεοναζισμού, βάλει κατά του ανθρωπισμού και υποσκάπτει τη δημοκρατία.
-Σε αυτή την κατεύθυνση, της ανάσυρσης στην επιφάνεια των ιστορικών γεγονότων, που έλαβαν χώρα στο Αγρίνιο τη συγκεκριμένη περίοδο, θα εισφέρει κατά τρόπο ουσιαστικό, η δημιουργία μνημείου, που θα νοηματοδοτεί τις εκτελέσεις και τη θυσία των αγωνιστών στον τόπο που ενέγραψε μνήμη και δε θα εκβάλει, αδιαφορία προς αυτήν.
-Δραστικά αναγκαία και επιβεβλημένη, από την ιστορία, συνίσταται και η μετονομασία της οδού ‘’Κέντρου’’ διότι, ονοματοδοτήθηκε, <<προς τιμήν>> του δοσίλογου και αρχικώς διοικητή του Τάγματος Ασφαλείας ο οποίος εστάθη πρόθυμος συνεργάτης της κατοχικής τυραννίας.
ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ "ΑΓΡΙΝΙΟ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΡΑ - ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΕ ΔΡΑΣΗ"
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
Στην ακολουθία του πολέμου, η Αιτωλοακαρνανία και ειδικώς το Αγρίνιο, αποτέλεσαν πεδίο οξυμένων συγκρούσεων και πολεμικών καταστροφών. Η κορύφωση της έντασης απαντάται, περί το 1943, με την εφαρμογή εξόχως σκληρών μέτρων καταστολής και βίας από την πλευρά των Γερμανών κατακτητών υπό την πιο ακραία μορφή, δράση της ειδικής μονάδας καταστολών ‘’ΕΝΤΕΛ ΒΑΪΣ’’ και με την αμέριστη συμπαράσταση και συμπαράταξη του τάγματος ασφαλείας. Το τελευταίο, εμφανίστηκε στο Αγρίνιο την 22α Φεβρουαρίου του 1944 υπό την αρχή του Άγγελου Κέντρου και υπό διοικητή τον Γεώργιο Τολιόπουλο. Αιτιολογικό, σημείο της συντονισμένης δράσης των κατακτητών και των δοσίλογων στην ευρύτερη περιοχή ήταν η σημασία που αυτή είχε εν σχέσει με το στρατιωτικό και πολιτικό σχεδιασμό, με επίδικο την επανάκτηση στρατηγικών σημείων, προς τη Νότια Ελλάδα. Έτερο στοιχείο, της οξύτητας της πολεμικής, που ανεπτύσσετο από τους ναζί ήταν και η αγαστή ισχυρής δυναμικής αντιστασιακή δράση, στην περιοχή με επίκεντρο τη δράση του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.
Απότοκο των συγκρούσεων και των κατασταλτικών μέσων, ήταν η άρρηκτη σχέση στην καθημερινή ζωή της πόλης με βιαιότητες που εξελίξει του 1944 αύξαναν με τρόπο ραγδαίο και καταιγιστικό. Δηλωτικό της ιστορικής πραγματικότητας του συγκεκριμένου χωροχρόνου είναι ότι το 30% των χωριών της Αιτωλοακαρνανίας κατεστράφησαν, υπήρξαν μαζικές δολοφονίες και λεηλασίες, εν πολλοίς πολιτών που εμπλέκοντο καθ’ οιονδήποτε με τον ΕΛΑΣ. Η πληθώρα των ανθρωποκτόνων μέτρων, ήταν υπό το ένδυμα των αντιποίνων.
Ειδεχθέστερη και από πλευράς μεγέθους, κορυφαία υπήρξε η εκτέλεση 120 ανθρώπων από το Αγρίνιο, πέριξ αυτού αλλά και από την Κρυοπηγή Πρέβεζας στο Αγρίνιο στις 14 Απριλίου 1948, την ημέρα της Μεγάλης Παρασκευής, από Γερμανούς πρωτοστατούντων ,όμως, των ταγματασφαλιστών. Υπήρξαν και άλλες εκτελέσεις όπως αυτή 11 πατριωτών στη Μεγάλη Χώρα Αγρινίου και 59 ακόμη στα Καλύβια Αγρινίου στις 31 Ιουλίου 1949. Επιστέγασμα, τέτοιας υφής εγκλημάτων ήταν και η δολοφονία των Δημάδη και Ανδρεοπούλου στις 31 Αυγούστου 1944. Εν τέλει, οι ναζί κατά την υποχώρησή τους χρησιμοποίησαν, το τάγμα ασφαλείας, ως οπισθοφυλακή αλλά και δύναμη κρούσης του ΕΛΑΣ, που εβρίσκετο στα όρια του Αγρινίου αλλά και εντός αυτού.
Η ανάδειξη της παρελθούσας ιστορικής πραγματικότητας, νοηματοδοτεί το ανασκάλεμα της ιστορίας κινητοποιώντας το κοινωνικό σύνολο, που έρχεται σε επαφή με αυτή. Συγκεκριμένως, η τοπική ιστορία, της περιοχής του Αγρινίου, είναι αδήριτη ανάγκη να καταστεί γνωστή και να αποτελέσει, πυξίδα σε μία περίοδο κατά την οποία το τέρας του φασισμού και του νεοναζισμού, βάλει κατά του ανθρωπισμού και υποσκάπτει τη δημοκρατία.
-Σε αυτή την κατεύθυνση, της ανάσυρσης στην επιφάνεια των ιστορικών γεγονότων, που έλαβαν χώρα στο Αγρίνιο τη συγκεκριμένη περίοδο, θα εισφέρει κατά τρόπο ουσιαστικό, η δημιουργία μνημείου, που θα νοηματοδοτεί τις εκτελέσεις και τη θυσία των αγωνιστών στον τόπο που ενέγραψε μνήμη και δε θα εκβάλει, αδιαφορία προς αυτήν.
-Δραστικά αναγκαία και επιβεβλημένη, από την ιστορία, συνίσταται και η μετονομασία της οδού ‘’Κέντρου’’ διότι, ονοματοδοτήθηκε, <<προς τιμήν>> του δοσίλογου και αρχικώς διοικητή του Τάγματος Ασφαλείας ο οποίος εστάθη πρόθυμος συνεργάτης της κατοχικής τυραννίας.
ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ "ΑΓΡΙΝΙΟ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΡΑ - ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΕ ΔΡΑΣΗ"
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου