Ο πρόεδρος του εμπορικού συλλόγου Αγρινίου "Ερμής", τοποθετείται πάνω στα αποτελέσματα της 6ης Μαίου και στα πολιτικά διακυβεύματα της εκλογικής αναμέτρησης στις 17 Ιούνη

    Ο "διάλογος"του Κ.Διαμαντή με τον ανεκδιήγητο κ.Ψαριανό,μας έδωσε την ιδέα να τοποθετηθούν μια σειρά στελέχη του μαζικού κινήματος του Αγρινίου, πάνω στις ιστορικές ανακατατάξεις  των πολιτικών δυνάμεων και κυρίως πάνω στην ανάγκη ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗΣ των ζωντανών

δυνάμεων του κινήματος, με στόχο τον συντονισμό των αντιστάσεων.Εχουμε όλοι μια πικρή εμπειρία μεσα απο τις τελευταίες κλαδικές κινητοποιήσεις πανελλαδικά.Κανείς δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μόνος του τον συνασπισμένο αντίπαλο(ΣΕΒ-Κυβέρνηση-Ε.Ε-ΔΝΤ).Το ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ και των πρωτοβάθμιων σωματείων,τουλάχιστον στη δράση,αν οχι και πολιτικά,είναι όρος επιβίωσης.

    Οσο μεγάλη εκλογική επιτυχία και να πετύχει η Αριστερά,ακόμα και μια κυβέρνηση της Αριστεράς στην καλύτερη της εκδοχή(ΣΥ.ΡΙΖ.Α-ΚΚΕ) ,δεν μπορεί να στηριχτεί στην  ανοχή των αστικών κομμάτων.Εκτός και αν πιστεύουμε οτι οι καπιταλ(η)στές και το κράτος τους θα κάτσουν να μας κοιτάνε άπραγοι να ξηλώνουμε το πουλόβερ του Μνημονίου.Το στέρεο έδαφος για ανατροπή της δανειακής σύμβασης και για ριζικές μεταρρυθμίσεις υπέρ της εργασίας, είναι η συστηματική πολιτική συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΚΚΕ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ενα τέτοιο μέτωπο θα μπορούσε να ξανακερδίσει στην Αριστερά μεγάλα τμήματα της εργατικής τάξης,όπου διατηρείται ακόμα κεντροαριστερή πλειοψηφία.

     Στο Αγρίνιο όταν κινηθήκαμε ετσι ,τα αποτελέσματα ηταν εξαιρετικά.Η συγκέντρωση στις 30/9/11 εξω απο τη ΔΟΥ απο ΕΣΑ-ΣΕΝΑ-Σύλλογο Δασκάλων και η μεγαλειώδης 48ωρη 19/20 Οκτώβρη που οργάνωσε το Συντονιστικό σωματείων-συλλόγων-επιτροπής αγώνα, ηταν αποτελέσματα αυτής της λογικής που και ο Π.Μπεσίνης πραγματεύεται στο κείμενό του.
                                                                                                             επιτροπή αγώνα

«Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗΣ  ΣΤΑ ΤΡΑΓΙΚΑ ΑΔΙΕΞΟΔΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ  ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΤΩΝ ΦΟΡΕΩΝ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ»

 Αυτό που σήμερα φαντάζει σχεδόν ακατόρθωτο ,είναι να αποτυπώσει κανείς με λέξεις σε μια κόλλα χαρτί αυτό που η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών βιώνει στην καθημερινότητά της.

Σε συνθήκες γενικευμένης κρίσης – οικονομικής, πολιτικής, κοινωνικής – οι λέξεις δεν αρκούν, το γκρίζο φαντάζει ανοιχτό και το μαύρο χρώμα δεν αρκεί για να περιγράψει την πραγματικότητα που έχει πλέον τα χαρακτηριστικά ΄΄ ανθρωπιστικής κρίσης ΄΄ για το σύνολο των λαϊκών στρωμάτων και μεταξύ αυτών και των συναδέλφων μου, μικρών εμπόρων και αυτοαπασχολούμενων.

Αυτή  η ΄΄ απερίγραπτη ΄΄ ζοφερή πραγματικότητα  δίνει την δυνατότητα να μην υπάρχει καμιά ανάγκη να αποδείξει κανείς το αυτονόητο (την βιώνουν έτσι κι αλλιώς οι πολίτες στο πετσί τους) και γεννά από μόνη της την ανάγκη για πολιτικές λύσεις.

Λύσεις μέσα από πολιτικές που θα είναι στον αντίποδα  των νεοφιλελεύθερων επιλογών που οδήγησαν τη χώρα στην απαξίωση και τους πολίτες στην έσχατη εξαθλίωση.

Πολιτικές ριζοσπαστικές, ανατρεπτικές, φιλολαϊκές, καινοτόμες, με λαϊκό έρισμα και συμμετοχή, τελικά ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΡΙΣΤΕΡΕΣ!!!

Το εκλογικό αποτέλεσμα της 6^ης του Μάη κατά τη γνώμη μου άνοιξε έναν δρόμο.

Πεποίθησή μου είναι πως αυτό της 17^ης Ιούνη μπορεί να είναι η αφετηρία για αντιμετώπιση της κρίσης απο τη σκοπιά

των εργαζομένων και με προοπτική το σοσιαλισμό.Αυτή η παράμετρος είναι που ορίζει και το εύρος της Ιστορικής ευθύνης των πολιτικών φορέων της Αριστεράς. Να αναλύσουν, να προσεγγίσουν, να δεσμευτούν και να δεσμεύσουν δυνάμεις, στην προοπτική της Αριστερής  εναλλακτικής  στα αδιέξοδα που το ίδιο το πολιτικό-οικονομικό σύστημα γεννά.

Κατά τη γνώμη μου σήμερα οι ίδιοι οι πολίτες (με τον τρόπο τους έστω) είναι αυτοί που βάζουν τα κόμματα της Αριστεράς εμπρός στο φάσμα της πολιτικής τους ευθύνης για συμπαράταξη πρώτα και κύρια στη βάση, στα συνδικαλιστικά όργανα, στους κοινωνικούς χώρους, στα κινήματα, στους επαγγελματικούς χώρους, στο δρόμο, στη γειτονιά.

Είναι οι πολίτες που δεν θα δικαιολογήσουν, δεν θα επιτρέψουν λογικές και εμμονές ούτε  ακραίου σεκταρισμού, ούτε  αριστερίστικου ελιτισμού.

Σε κάθε περίπτωση βέβαια τα κόμματα της αριστεράς έχουν και οφείλουν να διατηρήσουν και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους και τις διαφορετικές προσεγγίσεις σε επί μέρους ζητήματα.

Άλλωστε η ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ενσωμάτωση, αφανισμό ή μετάλλαξη οποιουδήποτε πολιτικού φορέα.

Θεωρώ λοιπόν ένα μέτωπο της Αριστεράς και εφικτό (προεκλογικά ίσως όχι, μετεκλογικά σίγουρα ναι) και αναγκαίο.

Στη δική μου αντίληψη αποτελεί «Ιστορική Αναγκαιότητα».  Για τους κομματικούς σχηματισμούς σίγουρα αποτελεί πολιτική ευθύνη. Κάποιοι από αυτούς να εγκαταλείψουν θέσεις αστικού μεταρρυθμισμού της Ε.Ε. και του καπιταλιστικού συστήματος εν γένει. Κάποιοι άλλοι σεκταριστικές εμμονές (ας μην φτάσουμε όλοι ταυτόχρονα  στην Οκτωβριανή επανάσταση, ας κάνουμε μαζί το πρώτο βήμα).

Το μέτωπο αυτό της συνεργασίας  θα δημιουργήσει την αναγκαία ταξική συνειδητοποίηση, θα ριζοσπαστικοποιήσει νέα τμήματα των βάναυσα πληγμένων από την οικονομική κρίση κοινωνικών στρωμάτων, θα αποτρέψει την συντηριτικοποίηση, την εξάπλωση του ρατσισμού, της ξενοφοβίας, του νεοφασισμού.Εξάλλου οι ιδέες των ανθρώπων δεν αλλάζουν με τελεσίγραφα.Αλλάζουν μέσα απο την εμπειρία της μαζικής,ενοτικής δράσης.Ο εργαζόμενος συνειδητοποιεί τη δύναμή της τάξης του όταν αυτη παλεύει ενιαία ενάντια στον ταξικό αντίπαλο.Απο τον όγκο της τάξης μας,απο τη δύναμη να παγώνεις την παραγωγή σε πανελλαδική κλίμακα.

Επιπλέον μπορεί να αποτελέσει την  "πολιτική προίκα", το εχέγγυο για την Αριστερή κυβέρνηση με ορίζοντα το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. 

 Μπεσίνης Παναγιώτης

 Πρόεδρος Εμπορικού Συλλόγου Αγρινίου «ΕΡΜΗΣ»