ΣΥ.ΡΙΖ.Α
Εκδήλωση αλληλεγγύης στο λαό της Ελλάδας με διεθνή συμμετοχή.
Συγκεκριμένα:
ο Πιερ Λοράν, γραμματέας του Γαλλικού Κ.Κ. και πρόεδρος του ΚΕΑ
ο Γκ. Γκίζι, πρόεδρος της Κ.Ο. της Γερμανικής Αριστεράς (Die Linke),
και ο Φρ. Λούσα, συντονιστής του Μπλόκο της Αριστεράς (Πορτογαλία)
Στη συγκέντρωση που ξεκίνησε στις 7.30 μ.μ. μιίλήσε επίσης ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας και ο Αντ. Νταβανέλος, μέλος Γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ.
Συγκεκριμένα:
ο Πιερ Λοράν, γραμματέας του Γαλλικού Κ.Κ. και πρόεδρος του ΚΕΑ
ο Γκ. Γκίζι, πρόεδρος της Κ.Ο. της Γερμανικής Αριστεράς (Die Linke),
και ο Φρ. Λούσα, συντονιστής του Μπλόκο της Αριστεράς (Πορτογαλία)
Στη συγκέντρωση που ξεκίνησε στις 7.30 μ.μ. μιίλήσε επίσης ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας και ο Αντ. Νταβανέλος, μέλος Γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ.
Το κείμενο της ομιλίας του Αντώνη Νταβανέλου στην εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ στο Αιγάλεω εί"Σε όλη την Ευρώπη η λύση είναι Αριστερά" (3/4/2012)
Εκ μέρους της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ χαιρετίζω τους συντρόφους από την Αριστερά της Ευρώπης που σήμερα βρίσκονται μαζί μας.
Συντρόφους από χώρες και κινήματα με βαριά ιστορία, που καθόρισαν τη μοίρα της Ευρώπης και δίδαξαν πολλά στον καθένα από μας.
Από τη Γαλλία, της Κομούνας και του Μάη του ’68, αλλά και των μεγάλων απεργιακών αγώνων της δεκαετίας του ’90 που, στην πιο δύσκολη στιγμή, έσπειραν ελπίδα σε όλη την Ευρώπη και δημιούργησαν τις βάσεις για το διεθνές κίνημα ενάντια στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση.
Από την Πορτογαλία της επανάστασης του 1974, τότε που και εμείς δίναμε εδώ τη μάχη ενάντια στη δικτατορία, από την Πορτογαλία που έκανε τους νέους αγωνιστές της μεταπολίτευσης να μαθαίνουν σε μια άγνωστη γλώσσα ονόματα εργοστασίων και ναυπηγείων, στρατιωτικών μονάδων και επαναστατών αξιωματικών και φαντάρων.
Από τη Γερμανία, που ο τύπος περιγράφει ως χώρα της Μέρκελ και του Σόιμπλε, αλλά εμείς δεν ξεχνάμε ότι μας έδωσε το Μαρξ και τον Ένγκελς, τη Ρόζα και το Λήμπνεχτ, την Αριστερά που μέσα στην πιο ισχυρή χώρα του ευρωπαϊκού καπιταλισμού αντιστέκεται και παλεύει.
Οι σύντροφοι αυτοί – και άλλοι που λείπουν σήμερα από εδώ - περιγράφουν ένα μεγάλο ταξικό και πολιτικό ρεύμα, που έρχεται από πολύ μακριά και θα πάει πολύ μακριά, περιγράφουν την Αριστερά στην Ευρώπη, ένα ρεύμα μέσα στο οποίο περήφανα αγωνιζόμαστε με την ακλόνητη πεποίθηση ότι θα νικήσουμε όλοι μαζί.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Η Ελλάδα στα τελευταία χρόνια έγινε το εργαστήρι της πιο βάρβαρης πολιτικής.
Στο όνομα του δημόσιου χρέους όλοι οι πόροι της κοινωνίας τέθηκαν στη διάθεση των τραπεζιτών και των τοκογλύφων, για να βγουν από την κρίση που οι ίδιοι δημιούργησαν.
Στο όνομα του χρέους επιβλήθηκε η πιο άγρια λιτότητα, μέτρα που οι καπιταλιστές δεν τολμούσαν να σκεφτούν ούτε στα πιο αχαλίνωτα όνειρά τους τα προηγούμενα χρόνια.
Στο όνομα της δημοσιονομικής σταθερότητας τσακίστηκαν τα δημόσια σχολεία, τα νοσοκομεία, οι βρεφονηπιακοί σταθμοί.
Για να περάσουν όλα αυτά, η δημοκρατία έγινε μια τυπική σκιά. Σήμερα έχουμε έναν μη εκλεγμένο πρωθυπουργό, ανεξάρτητο τάχα τεχνοκράτη, αλλά όλως τυχαίως αρχιτραπεζίτη με βαριές ευθύνες για τις αιτίες της κρίσης. Σήμερα η οικονομική και κοινωνική πολιτική μας είναι υπό επιτήρηση. Οι προϋπολογισμοί προαποφασισμένοι για χρόνια. Και τολμάνε να μας λένε ότι, ότι κι αν ψηφίσουμε στις εκλογές, η συνέχεια θα πρέπει οπωσδήποτε να μείνει ίδια κι απαράλλαχτη…
Όμως η Ελλάδα έγινε και εργαστήρι αντίστασης.
Οι αγώνες του κόσμου μας, οι απεργίες, οι καταλήψεις, οι διαδηλώσεις, οι πλατείες, έδωσαν το μήνυμα σε όλη την Ευρώπη ότι αυτή η πολιτική μπορεί να ανατραπεί.
Σήμερα, μπροστά στις εκλογές, έχουμε να δώσουμε μια αποφασιστική και πολιτική κλιμάκωση σ’ αυτόν τον αγώνα.
Να μαυρίσουμε τα κόμματα του μνημονίου.
Να απομονώσουμε τις παραφυάδες τους, τους πρόθυμους εταίρους της κυβερνησιμότητας μαζί με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που θα επιχειρηθεί μετά τις εκλογές.
Να απομονώσουμε τους νεοναζί δολοφόνους που μέσα στην κρίση προσπαθούνε να βγούνε από το περιθώριο και απειλούνε τους μετανάστες, τους αριστερούς αγωνιστές και αν τους αφήσουμε να μεγαλώσουν θα φτάσουν αύριο να απειλούν το ίδιο το εργατικό κίνημα.
Να αποδείξουμε ότι οι εργαζόμενοι, η νεολαία, έχουν πολιτική έκφραση, την Αριστερά, που θέλουμε να βγει από την κάλπη πιο ισχυρή από ποτέ, γιατί έτσι απαιτούν οι συνθήκες.
Και αυτή τη δουλειά θα την κάνουμε με όπλο τον ΣΥΡΙΖΑ και το Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο. Με το ρεύμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς, της ενωτικής Αριστεράς, με το ρεύμα που παλεύει για την κυβέρνηση της Αριστεράς, μια εξέλιξη που μαζί με την κλιμάκωση των αγώνων μας μπορεί να ανοίξει το δρόμο για την ανατροπή της μνημονιακής πολιτικής, για ιστορικές προοδευτικές εξελίξεις με στόχο το σοσιαλισμό.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Στο ΣΥΡΙΖΑ μιλάμε για ανατροπή στην Ελλάδα, για μήνυμα στην Ευρώπη.
Γιατί όλη η Ευρώπη, όλη η υπαρκτή Ευρωπαϊκή Ένωση είναι σήμερα αγνώριστη.
Η μηχανή του χρέους αλέθει τους πόρους γιγάντιων οικονομιών όπως η Ισπανία και η Ιταλία προς όφελος των τραπεζιτών και των τοκογλύφων. Οι άνεμοι της λιτότητας σαρώνουν τις εργατικές κατακτήσεις σε όλη την ήπειρο. Η ανεργία παίρνει εφιαλτικές διαστάσεις. Η δημοκρατία αποσαρθρώνεται παντού.
Το ευρώ γίνεται το σύμβολο της πιο άγριας νεοφιλελεύθερης απροκάλυπτα ταξικής πολιτικής.
Απέναντι στους ευρωπαίους συντρόφους μας δεν έχουμε να δώσουμε μαθήματα, περισσότερο έχουμε να ακούσουμε, να κερδίσουμε από την πείρα τους.
Έχουμε μόνο να υπογραμμίσουμε δυο βασικές δικές μας εμπειρίες:
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Ο αγώνας αυτός για να ολοκληρωθεί έχει ανάγκη την ενίσχυση της Αριστεράς, στην Ελλάδα, σε κάθε χώρα, στην Ευρώπη ολόκληρη. Σε αυτήν την πορεία ο αγώνας μας είναι κοινός. Οι νίκες σας θα είναι νίκες μας, οι κατακτήσεις σας κατακτήσεις μας.
Κινήματα σαν αυτά που εκπροσωπούνται σήμερα εδώ, αλλά και άλλα όπως της Ιταλίας και της Ισπανίας, έχουν αποδείξει κατ’ επανάληψη ότι έχουν τη δύναμη να αλλάζουν τη μοίρα της Ευρώπης. Να ανοίγουν, ξανά και ξανά, το δρόμο για το σοσιαλισμό.
Για να κάνουμε πράξη τις διεθνιστικές παραδόσεις που διατρέχουν όλη την ιστορία μας. Για να αποδείξουμε ότι απέναντι στις Μέρκελ και τους Σαρκοζί, υπάρχει άλλος δρόμος για κάθε χωριστά αλλά και για την Ευρώπη ολόκληρη: ο δρόμος του σοσιαλισμού.
Συντρόφους από χώρες και κινήματα με βαριά ιστορία, που καθόρισαν τη μοίρα της Ευρώπης και δίδαξαν πολλά στον καθένα από μας.
Από τη Γαλλία, της Κομούνας και του Μάη του ’68, αλλά και των μεγάλων απεργιακών αγώνων της δεκαετίας του ’90 που, στην πιο δύσκολη στιγμή, έσπειραν ελπίδα σε όλη την Ευρώπη και δημιούργησαν τις βάσεις για το διεθνές κίνημα ενάντια στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση.
Από την Πορτογαλία της επανάστασης του 1974, τότε που και εμείς δίναμε εδώ τη μάχη ενάντια στη δικτατορία, από την Πορτογαλία που έκανε τους νέους αγωνιστές της μεταπολίτευσης να μαθαίνουν σε μια άγνωστη γλώσσα ονόματα εργοστασίων και ναυπηγείων, στρατιωτικών μονάδων και επαναστατών αξιωματικών και φαντάρων.
Από τη Γερμανία, που ο τύπος περιγράφει ως χώρα της Μέρκελ και του Σόιμπλε, αλλά εμείς δεν ξεχνάμε ότι μας έδωσε το Μαρξ και τον Ένγκελς, τη Ρόζα και το Λήμπνεχτ, την Αριστερά που μέσα στην πιο ισχυρή χώρα του ευρωπαϊκού καπιταλισμού αντιστέκεται και παλεύει.
Οι σύντροφοι αυτοί – και άλλοι που λείπουν σήμερα από εδώ - περιγράφουν ένα μεγάλο ταξικό και πολιτικό ρεύμα, που έρχεται από πολύ μακριά και θα πάει πολύ μακριά, περιγράφουν την Αριστερά στην Ευρώπη, ένα ρεύμα μέσα στο οποίο περήφανα αγωνιζόμαστε με την ακλόνητη πεποίθηση ότι θα νικήσουμε όλοι μαζί.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Η Ελλάδα στα τελευταία χρόνια έγινε το εργαστήρι της πιο βάρβαρης πολιτικής.
Στο όνομα του δημόσιου χρέους όλοι οι πόροι της κοινωνίας τέθηκαν στη διάθεση των τραπεζιτών και των τοκογλύφων, για να βγουν από την κρίση που οι ίδιοι δημιούργησαν.
Στο όνομα του χρέους επιβλήθηκε η πιο άγρια λιτότητα, μέτρα που οι καπιταλιστές δεν τολμούσαν να σκεφτούν ούτε στα πιο αχαλίνωτα όνειρά τους τα προηγούμενα χρόνια.
Στο όνομα της δημοσιονομικής σταθερότητας τσακίστηκαν τα δημόσια σχολεία, τα νοσοκομεία, οι βρεφονηπιακοί σταθμοί.
Για να περάσουν όλα αυτά, η δημοκρατία έγινε μια τυπική σκιά. Σήμερα έχουμε έναν μη εκλεγμένο πρωθυπουργό, ανεξάρτητο τάχα τεχνοκράτη, αλλά όλως τυχαίως αρχιτραπεζίτη με βαριές ευθύνες για τις αιτίες της κρίσης. Σήμερα η οικονομική και κοινωνική πολιτική μας είναι υπό επιτήρηση. Οι προϋπολογισμοί προαποφασισμένοι για χρόνια. Και τολμάνε να μας λένε ότι, ότι κι αν ψηφίσουμε στις εκλογές, η συνέχεια θα πρέπει οπωσδήποτε να μείνει ίδια κι απαράλλαχτη…
Όμως η Ελλάδα έγινε και εργαστήρι αντίστασης.
Οι αγώνες του κόσμου μας, οι απεργίες, οι καταλήψεις, οι διαδηλώσεις, οι πλατείες, έδωσαν το μήνυμα σε όλη την Ευρώπη ότι αυτή η πολιτική μπορεί να ανατραπεί.
Σήμερα, μπροστά στις εκλογές, έχουμε να δώσουμε μια αποφασιστική και πολιτική κλιμάκωση σ’ αυτόν τον αγώνα.
Να μαυρίσουμε τα κόμματα του μνημονίου.
Να απομονώσουμε τις παραφυάδες τους, τους πρόθυμους εταίρους της κυβερνησιμότητας μαζί με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που θα επιχειρηθεί μετά τις εκλογές.
Να απομονώσουμε τους νεοναζί δολοφόνους που μέσα στην κρίση προσπαθούνε να βγούνε από το περιθώριο και απειλούνε τους μετανάστες, τους αριστερούς αγωνιστές και αν τους αφήσουμε να μεγαλώσουν θα φτάσουν αύριο να απειλούν το ίδιο το εργατικό κίνημα.
Να αποδείξουμε ότι οι εργαζόμενοι, η νεολαία, έχουν πολιτική έκφραση, την Αριστερά, που θέλουμε να βγει από την κάλπη πιο ισχυρή από ποτέ, γιατί έτσι απαιτούν οι συνθήκες.
Και αυτή τη δουλειά θα την κάνουμε με όπλο τον ΣΥΡΙΖΑ και το Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο. Με το ρεύμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς, της ενωτικής Αριστεράς, με το ρεύμα που παλεύει για την κυβέρνηση της Αριστεράς, μια εξέλιξη που μαζί με την κλιμάκωση των αγώνων μας μπορεί να ανοίξει το δρόμο για την ανατροπή της μνημονιακής πολιτικής, για ιστορικές προοδευτικές εξελίξεις με στόχο το σοσιαλισμό.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Στο ΣΥΡΙΖΑ μιλάμε για ανατροπή στην Ελλάδα, για μήνυμα στην Ευρώπη.
Γιατί όλη η Ευρώπη, όλη η υπαρκτή Ευρωπαϊκή Ένωση είναι σήμερα αγνώριστη.
Η μηχανή του χρέους αλέθει τους πόρους γιγάντιων οικονομιών όπως η Ισπανία και η Ιταλία προς όφελος των τραπεζιτών και των τοκογλύφων. Οι άνεμοι της λιτότητας σαρώνουν τις εργατικές κατακτήσεις σε όλη την ήπειρο. Η ανεργία παίρνει εφιαλτικές διαστάσεις. Η δημοκρατία αποσαρθρώνεται παντού.
Το ευρώ γίνεται το σύμβολο της πιο άγριας νεοφιλελεύθερης απροκάλυπτα ταξικής πολιτικής.
Απέναντι στους ευρωπαίους συντρόφους μας δεν έχουμε να δώσουμε μαθήματα, περισσότερο έχουμε να ακούσουμε, να κερδίσουμε από την πείρα τους.
Έχουμε μόνο να υπογραμμίσουμε δυο βασικές δικές μας εμπειρίες:
1. Δεν έχουμε πλέον περιθώρια για αυταπάτες σχετικά με το χώρο της σοσιαλδημοκρατίας. Ο ΓΑΠ εκλέχθηκε με την υπόσχεση ότι θα υπερασπίσει τους εργαζόμενους μέσα στην κρίση και ακολούθησε την πιο άγρια καπιταλιστική πολιτική. Προσέξτε σύντροφοι τους Παπανδρέου στις χώρες σας.
2. Απέναντι στις ανάγκες του κόσμου μας, απέναντι στους εργαζόμενους στέκεται ένα σύνολο από εθνικούς και διεθνείς θεσμούς. Στηρίζοντας τους αγώνες, στηρίζοντας τον κόσμο μας, η Αριστερά δεν πρέπει να διστάσει να συγκρουστεί μαζί τους, να τους ανατρέψει, με τρόπο που δεν θα μείνει πέτρα πάνω στην πέτρα για να θυμηθούμε και μιαν άλλη παράδοση.
Στο ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποιούμε το σύνθημα «καμιά θυσία για το ευρώ». Και το εννοούμε.
Για τους μισθούς, για τις συντάξεις, για τα δημόσια σχολεία και νοσοκομεία πρέπει να σπάσουμε τους καταναγκασμούς του χρέους, του ευρώ, τους εκβιασμούς του Συμφώνου Σταθερότητας και του νέου Συμφώνου για το Ευρώ.
Δίνοντας ο καθένας στη χώρα του τη μάχη αυτή, διαμορφώνουμε τους όρους για μια άλλη Ευρώπη που σήμερα είναι πιο αναγκαία από ποτέ.
Κινήματα σαν αυτά που εκπροσωπούνται σήμερα εδώ, αλλά και άλλα όπως της Ιταλίας και της Ισπανίας, έχουν αποδείξει κατ’ επανάληψη ότι έχουν τη δύναμη να αλλάζουν τη μοίρα της Ευρώπης. Να ανοίγουν, ξανά και ξανά, το δρόμο για το σοσιαλισμό.
Για να κάνουμε πράξη τις διεθνιστικές παραδόσεις που διατρέχουν όλη την ιστορία μας. Για να αποδείξουμε ότι απέναντι στις Μέρκελ και τους Σαρκοζί, υπάρχει άλλος δρόμος για κάθε χωριστά αλλά και για την Ευρώπη ολόκληρη: ο δρόμος του σοσιαλισμού.
Σχόλιο της επιτροπής αγώνα
Το επίδικο της στάσης απέναντι σε εναν πέρα απο κάθε σοβαρή συζήτηση της Αριστεράς, ιμπεριαλιστικό μηχανισμό ,των συνασπισμένων μέχρι νεωτέρας εθνικών ιμπεριαλιστικών κεφαλαίων,δεν θα έπρεπε να υπάρχει καθόλου-να είμαστε κάθετα αντίθετοι στις προσταγές της ευρωηγεσίας.
Το Ευρωκοινοβούλιο είναι ενα φύλλο συκής.Δεν αντανακλώνονται εστω και με διαστρεβλωμένο τρόπο ,όπως στα εθνικά κοινοβούλια (π.χ Ελλάδα ΣΥΡΙΖΑ-ΚΚΕ ενδεχομένως και ΑΝΤΑΡΣΥΑ διεκδικούν ακόμα και με το καλπονοθευτικό σύστημα που έχουμε ,σημαντική κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.), οι πιέσεις ,οι προσδοκίες και οι αυταπάτες να πω ακόμα, του πιο σημαντικού τμήματος της εργατικής τάξης και της νεολαίας.Το Ευρωκοινοβούλιο δεν εχει καμία νομοθετική δυνατότητα.Οτι πει η Κομισιον θα κάνει το ευρωπαικό κοινοβούλιο.Λειτούργησε πιο πολύ σαν μέσο εξαγοράς στελεχών και μηχανισμών της ευρωπαικής σοσιαλδημοκρατίας και της ευρωπαικής Αριστεράς.
Θέμα μεταρρύθμισης του ευρωπαικού και ντόπιου συνασπισμένου κεφαλαίου είναι μια πρόταση ενος τμήματος της ηγεσίας του ΣΥΝ ,νοσηρά πρωτότυπη ,καινοφανής και επιτέλους σύμφωνο αυτοκτονίας για την ίδια την υπόσταση του φάσματος δυνάμεων που εκφράζεται στο ΣΥΡΙΖΑ.Μια δοκιμασμένη συνταγή αυτοκτονίας της γαλλικής πληθυντικής Αριστεράς,της Κομμουνιστικής επανίδρυσης και σε κάποιες περιοχές της Γερμανίας το Die Linke συγκυβερνά με τους σοσιαλδημοκράτες-με ολέθρια αποτελέσματα για την οργανωμένη κυρίως βάση του και την προηγούμενη δυναμική του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου